ಹಲವುತನದ ಮೈಮರೆಸುವಾಟವಿದು..

ಆಕಾಶದ ನೀಲಿಗೆ
ನನ್ನ ತೆಕ್ಕೆ
ಮೇಲೆತ್ತಿ ಎತ್ತಿ
ಚಾಚಿ ಇನ್ನೇನು
ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ವಿಸ್ತಾರ
ಸಿಕ್ಕೇಬಿಟ್ಟಿತು
ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ಕಡುನೀಲಿ ಮುಗಿಲು
ದಟ್ಟೈಸಿ
ಬೆಳಕು ಅಡಗಿ
ಈಗ ಮೂಡಣ ಪಡುವಣದಲ್ಲಿ
ಭೋರ್ ಮಳೆ
ಅಳಿದುಳಿದ ಚಿಕ್ಕೆ ಮೋಡಮರೆಯಲ್ಲೇ
ಮಿನುಗಿ
ಮೇಲೆತ್ತಿದ ತೆಕ್ಕೆ ಕೆಳಗಿಳಿಸುವಾಗ
ದಾರಿಯ ಮಣ್ಣೆಲ್ಲ ಕೊಚ್ಚೆ
ನೆಲದಲ್ಲೇ ಜಾರುವ ಹೆಜ್ಜೆ
ನೀಲಿ ವಿಸ್ತಾರ ಅಲ್ಲೆ ದೂರದಲ್ಲೆ
ಜಾರು ಹೆಜ್ಜೆ ಇಲ್ಲೆ ನಿಂತಲ್ಲೆ
ನಡೆಯದೆಯೇ ನಡೆದ ಹಾಗೆ.?!
ನಿಂತೂ ಮುಂದುವರೆದ ಹಾಗೆ ?!
ಇರಲಿ. ಪಾಡ್ಯದಲ್ಲಿ ಕತ್ತಲೆಯೇ.
ತದಿಗೆ ಎಂದಿಗೂ ಸುಂದರ.

(ಶೀರ್ಷಿಕೆ - ಅಡಿಗರ ಅಳುವ ಕಡಲೊಳು ಕವಿತೆಯ ಸಾಲು)