ಚುಮು ಚುಮು ಬೆಳಗು,
ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಅತ್ತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ
ಹೊರಗೆ ಧೋ ಎಂದು ಮಳೆಯಿತ್ತು
ಹಸೀ ಮಣ್ಣು ಒದ್ದೆ ಗಿಡಮರ
ಮಳೆ ನಿಂತು ಮೋಡ ಚೆದುರಿದ
ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯನ ಹೊಂಗಿರಣ
ಹರಡಿ ಕೆರೆಯ ನೀರು ಗಾಳಿಯಲೆಗೆ
ಪುಳಕಗೊಂಡು, ಅಲ್ಲೇ ಮರದ
ಮರೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಸರು ಗೊತ್ತಿರದ ಹಕ್ಕಿಯೊಂದು ಹಾಡಿ...
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನೀನು ಕರೆದೆ
ನನಗೆ ರಾತ್ರಿಯ ದುಃಖ ನೆನಪಾಯಿತು...
ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿ ತುಳುಕುವುದರಲ್ಲಿತ್ತು...
ತಡೆಹಿಡಿದು
ನಿನ್ನ ಹುಟ್ಟಿದ ದಿನಕ್ಕೆ ಶುಭಾಶಯ ಹೇಳಿದೆ
ಮತ್ತೆ ಮಾತಿಲ್ಲ,
ನಿಟ್ಟುಸಿರು...
ನೀನೇನಂದುಕೊಂಡೆಯೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ,
ನಾನು ಮಾತ್ರ ಹಳೆಯ ಕಹಿ ಬದಿಗಿಟ್ಟು
ನಿನಗಿನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮನಸಾರೆ ಹಾರೈಸಿ
ಮೇಲೆದ್ದು ಹೊರಟುಬಂದೆ...
ಇಲ್ಲ ನನಗೆ ತಿರುಗಿ ನೋಡಬೇಕೆನ್ನಿಸಲಿಲ್ಲ ನಿಜಕ್ಕೂ.
‘ಲೀವ್ ಕ್ವೈಟ್ಲೀ’
-
ಹಾಗೆ ಸದ್ದಾಗದಂತೆ ನಿರ್ಗಮಿಸುವುದು ಸುಲಭದ ಮಾತಲ್ಲ
ಬುದ್ಧನಿಗದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಬಹುದು
ಆದರೆ ನಮಗೆ? ಕೊನೆಗೆ ಬಾಗಿಲಾದರೂ ಕಿರುಗುಡುವುದು
ಹತ್ತು ಸಮಸ್ತರು ಸೇರಿದ ಸಭೆ
ಏನಿರಬಹುದೆಂದು ಕುತೂ...
