ಎಲ್ಲ ಮುಗಿದು ಹೋಗಿ ತುಂಬ ದಿನಗಳಾಯಿತು.
ಕರ್ಛೀಫ್ ಗರಿಗರಿಯಾಗಿದೆ.
ದೀಪವಾರಿದ್ದ ಕಣ್ಗಳಲ್ಲಿ -
ಇನ್ನಾವುದೋ ಬೆಳಕಿನ ಪ್ರತಿಫಲನ.
ನೆನಪುಗಳ ಸಂಗ್ರಹ, ಕಾಲದ ಇಂಡೆಕ್ಸ್ ಹೊತ್ತು -
ಅಂತರಂಗದ ಕಪಾಟಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತಿದೆ.
ಹಳೆಯ ದಿನಗಳ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುವಂತೆ -
ಕನಸು ಬೀಳುವುದಿಲ್ಲ ಈಗ.
ಮಧ್ಯರಾತ್ರೆ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಬೈಕಿನ ಸದ್ದಾದರೆ -
ನನ್ನ ಕಣ್ಗಳು ಮಳೆ ಸುರಿಸುವುದಿಲ್ಲ,
ನೋಡಬೇಕೆನ್ನಿಸಿದರೂ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಬಗ್ಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಬದುಕಿನ ನದಿಗೆ ಈಗ ಹೊಸಪಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಸರಾಗ ಹರಿವು.
ಹೆಜ್ಜೆಗಳಿಗಿನ್ನೂ ಓಡುವ ಬಲ ಬಂದಿಲ್ಲ.
ಹಾಗಂತ ಕುಗ್ಗಿ ನಿಂತಿಲ್ಲ.
ಎಲ್ಲದೂ ಮರೆತಿಲ್ಲ, ನಾನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೆ.
ಅವನ ಜೊತೆಪಯಣದ ರೈಲಿನಿಂದ
ನಾನಿಳಿದ ನಿಲ್ದಾಣದ ಹೆಸರು - ವಿಚ್ಛೇದನ.
ಆ ಹಾದಿಗೆ ಲಂಬವಾಗಿ ದೂರಸಾಗಲಿರುವ ರೈಲು ಹತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ಗಾರ್ಡು ಸೀಟಿಯೂದಿದ ಮೇಲೆ ಕೇಳಿಸಿತು.
ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ರೇಡಿಯೋದಿಂದ ತೂರಿ ಬಂದ ಕಿಶೋರ್ ಕುಮಾರನ ಹಾಡು,
ಕಭೀ ಅಲ್ವಿದಾ ನಾ ಕೆಹನಾ...
*******
ಲೆಕ್ಕ ತುಂಬ ಸಲೀಸು,
ಆದ್ರೂ ಗಣಿತವೆಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಅಷ್ಟಕ್ಕಷ್ಟೇ.
ಭಾವಲಹರಿಯ ಭಾಷೆಗಳು,
ಅಚ್ಚರಿ ಹುಟ್ಟಿಸುವ ವಿಜ್ಞಾನ,
ಇನ್ನೂ ಓದಬೇಕು, ಹೋಗಿ ನೋಡಬೇಕಿನ್ನಿಸುವ ಚರಿತ್ರೆ,
ಲೆಕ್ಕ ಮಾತ್ರ -ಮುಖವಿಲ್ಲ, ಮನವಿಲ್ಲದ ಅಂಕಿ,ಸಂಖ್ಯೆ,ಚಿಹ್ನೆ-ಸೊನ್ನೆ..
ಜೊತೆಪಯಣದ, ಸಹಗಮನದ ಸುಹೃದ ನೀನೆತ್ತ?
ಒಂದು ಕೊರೆಮಾತು, ಬಂಡಿ ಬಂಡಿ ಹಿಂಸೆ,
ಚುಚ್ಚು ಮೊನೆಯ ಮೌನ
ಕಾನೂನು ಬರೆದಿಟ್ಟ ವಿದಾಯದ ಸುತ್ತ
ಆಗಸ್ಟ್,ಅಕ್ಟೋಬರ್,ಮಾರ್ಚ್,ಏಪ್ರಿಲ್,ಜುಲೈ....
೧,೨೪,೧೧,೨೭,೧೦... ಮೊದಲಾದ ತಾರೀಖುಗಳ
ಯಾತನಾಮಯ ನೆನಪಿನ ಮೊತ್ತ
ಮೊತ್ತದಲ್ಲಿ ಕೂಡಿದ್ದೇನು ಕಳೆದಿದ್ದೇನು?
ಅದಕ್ಕೇ ಗಣಿತವೆಂದ್ರೆ ನನಗೆ ಅಷ್ಟಕ್ಕಷ್ಟೇ.