ಕೇಳಬಾರದಿತ್ತು . . ಆದ್ರೂ. .

ಹೆಜ್ಜೆ ಮೂಡಿರದ ಹಾದಿ,

ಗುರಿಯಿರದ ಪಯಣ,

ನಾನು ಹಿಡಿದಿದ್ದೇ ದಿಕ್ಕು.

ಕಗ್ಗತ್ತಲ ದಾರಿಗೆ

ಬೆಳಕು ಚೆಲ್ಲಿದ್ದು

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಗಳ ಜೋಡಿ ನಕ್ಷತ್ರ.

ಹೆಜ್ಜೆಗೊಮ್ಮೆ ಧುಮ್ಮಿಕ್ಕುವ

ಅಳಲಿನ ಜಲಪಾತಕ್ಕೆ

ಕಟ್ಟೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದು

ನಿನ್ನ ನೇವರಿಕೆ.

ಏನೂ ಬೇಡವೆನಿಸಿ

ಎಲ್ಲ ಕಳಚಿಕೊಳ್ಳಲು

ನಿರ್ಧರಿಸಿದಾಗ-

ಎದೆಗೊತ್ತಿ ಹಿಡಿದು,

ಅಲ್ಲಿ ದೂರದ ಹಸಿರುಕಾಡಿನ

ಬೆಟ್ಟದಂಚಿಂದ ಮೂಡುತಿದ್ದ

ಸೂರ್ಯನ ಎಳೆಗಿರಣಗಳನ್ನ

ಕಣ್ಮುಂದೆ ಹರಡಿದ್ದು

ನಿನ್ನ ನೋಟ.

ರಾತ್ರಿಯ ನೀರವತೆಗೆ

ಕಂಗೆಟ್ಟು ಮನ ಮರುಗಿದಾಗ -

ಹರಿವ ನದಿಯ ನೀರ ಜತೆ

ಮಿಲನಗೊಂಡ,

ಬೆಳದಿಂಗಳ ಪ್ರತಿಫಲನದ ರಾಗಮಾಲಿಕೆ

ಕೇಳಿಸಿದ್ದು ನಿನ್ನ ಜಾದೂ.

ಈ ಪಯಣ ಮುಗಿವವರೆಗೂ

ಜೊತೆಗಿರುವ ಭಾಷೆ ಕೊಟ್ಟಿದೀಯ.

ಹೀಗೆ ಕೇಳಬಾರದು

ಆದರೆ ಜೀವ ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತಿಲ್ಲ. . .

ದೇವರೇ

ಈ ಪಯಣ ಮುಗಿಯದಿರಲಿ,

ಕೊನೆಯ ತಿರುವಿಗೆ

ಬರುವ ಮೊದಲೇ

ದಾರಿ ತಪ್ಪಿ ಹೋಗಲಿ.

**************

ಅವತ್ಯಾವತ್ತೋ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಬರೆದಿದ್ದು..
ಇವತ್ತೂ ಇನ್ನೂ ಹಂಗೇ ಅನ್ನಿಸ್ತಿದೆ.. ನಾಳೆಯೂ ಅಷ್ಟೆ..,
ಅದೃಷ್ಟದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ ದೇವರು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ.. :-)