ಮರುಭೂಮಿಯ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ
ಬೆಳದಿಂಗಳು ಚಂದವಿರಬಹುದೆಂದು
ನನ್ನ ಅಸೆ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆ;
ಮರಳುಗಾಡಿಗೇ ಬರುವ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿದವನು
ಕೃಷ್ಣಪಕ್ಷ ಕಳೆದು
ಇಂಚಿಂಚೇ ನಗಲಾರೆಯಾ?
ಎಂದು ಬರಲಿದೆ ಪಾಡ್ಯ?
ನನಗೆ ಬಿದಿಗೆಯೆಂದರೆ,
ಬಿದಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟಗೆ ನಗುವ ನೀನೆಂದರೆ
ತುಂಬ ಪ್ರೀತಿ.
ಅದಕ್ಕೇ ಕಾದಿದ್ದೇನೆ ಇದು ಮರಳುಗಾಡೆಂದು ಗೊತ್ತಿದ್ದರೂ.
ಭಾರತದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದ ವಿವಿಧ ಸಮುದಾಯಗಳು ಹಾಗು ಭಾರತೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತಿ
-
“ಅಸ್ಯುತ್ತರಸ್ಯಾಂ ದಿಶಿ ದೇವತಾತ್ಮಾ ಹಿಮಾಲಯೋ ನಾಮ ನಗಾಧಿರಾಜಃ| ಪೂರ್ವಾಪರೌ ತೋಯನಿಧೀ
ವಗಾಹ್ಯ ಸ್ಥಿತಃ ಪೃಥಿವ್ಯಾ ಇವ ಮಾನದಂಡಃ ”
ಕವಿಗುರು ಕಾಳಿದಾಸನು ತನ್ನ ‘ಕುಮಾರಸಂಭವ’ ಕಾವ್ಯ...
3 comments:
ಪ್ರೀತಿ ಇದ್ದಲ್ಲಿ ... ಕಾಯುವುದು ಕೂಡ ಒಂದು ಸುಖ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ ... ಅಲ್ಲವೆ .. ?
ಉಮಾಶಂಕರ್,
ಪ್ರೀತಿಯೇ, ಕಾಯುವ ಬಲ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ನೋವಿನಲ್ಲೂ ಒಂದು ನಲಿವಿನ ಭರವಸೆ ತುಂಬುತ್ತದೆ.
ನಿಜಾ ಕಣ್ರೀ... ಮರುಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳದಿಂಗಳು ನಿಜಕ್ಕೂ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ... ಓಯಾಸಿಸ್ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ರೆ....
ಕವನ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ..
Post a Comment