Tuesday, January 21, 2020

ಸಾಧಾರಣ.

ನಾನು ಸಾಧಾರಣ.
ಬಾಲ್ಯದಲಿ ಶಾಲೆಯಲಿ..
ಮೊದಲ ಸಾಲಲಿ ಎದೆಯುಬ್ಬಿಸಿ ನಿಲುವವರ ಹಿಂದೆ,

ಕೊನೆಯ ಸಾಲಲಿ ತಲೆತಗ್ಗಿಸಿ ನಿಲುವವರ ಮುಂದೆ,
ಆಟದ ಮೈದಾನಿನಲಿ ಆಟದಲಿ ಗೆದ್ದವರ ಹಿಂದೆ,
ಆಡುವವರ ಮಂದೆಯೊಳಗೊಂದೆ,
ನಾನು ಸಾಧಾರಣ.


ಹಾಡುವವರ ಮೆಚ್ಚುತ ಚಪ್ಪಾಳೆ ಚಚ್ಚುತ,
ನಾಟಕದ ಕಿರುಪಾತ್ರಕೆ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚುತ,
ಕಥೆಕವನ ಹೇಳುವವರ ಕೇಳುತ,
ಹೊಸಹೊಸದ ಮಾಡುವವರ ನೋಡಿ ಬೆರಗಾಗುತ,
ನಾನು ಸಾಧಾರಣ.


ಮೊದಲ ಸ್ಥಾನಬಂದವರಿಗೆ
ನಮ್ಮಂತವರೇ ಕಾರಣ.
ಸೋತು ನಿಂತವರಿಗೆ
ನಮ್ಮಂತವರೇ ಮರುಪೂರಣ.
ನಾನು ಸಾಧಾರಣ.


ಬೆಳೆಯುತ್ತ ಬೆಳೆಯುತ್ತ..
ಉಪ್ಯೋಗಿಲ್ಲವೆಂಬ ಹಾಗೇನಿಲ್ಲ,
ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರಲ್ಲಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ,
ಎಲ್ಲದರಲೂ ತೊಡಗುವ,
ಎಲ್ಲಿಯೂ ಗೆದ್ದು ಮುಂದೋಡದ,
ಎಂದಿಗೂ ಸೋತು ಕುಸಿದುಳಿಯದ,
ನಾನು ಸಾಧಾರಣ.


ಈಗೀಗ ನಡುವಯದಲಿ..
ಓಟದಲಿ ಮೊದಲು ಬರದ ಮಗು
ಮುಖ ತಗ್ಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಬರುವಾಗ

ನನ್ನ ಸೋಲಿನ ಕತೆ, ಹೇಳಲು ಇದೆ,
ಎಂಬುದೆ ಸಮಾಧಾನ,
ಸಾಧಾರಣ ಸಮಾಧಾನ.

ಮೊದಲ ಮೂರು ಸ್ಥಾನ ಯಾವಾಗಲೂ
ಆ ಮೂವರಿಗೆ ಎಂದು ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಯಾಕೆ!
ನಿನ್ನ ನಾಕನೆ ಸ್ಥಾನದ ಮೇಲ್ಯಾರಿಗೂ
ಕಣ್ಣಿಲ್ಲ, ಸೇಫು ಜಾಗ, ಎಂಬ ಕಚಗುಳಿಗೆ
ಮಕ್ಕಳು ನಗುವಾಗ ಸಾಂತ್ವನ.
ನಾನು ಸಾಧಾರಣ.


ಹೂಂ ಅದೇ, ಪೇಟೆ ಭಾಷೆಲಿ ಆವರೇಜ್.
ಫೋಟೋ ಶೂಟಿಗೆ ಒದಗದ 
ಇನ್ಸ್ಟಾಲಿ ಹೊರಳದ ಕವರೇಜ್.

3 comments:

sunaath said...

ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಕವನದ ವ್ಯಕ್ತಿಯಂತೆಯೇ ಇದ್ದೆ; ಇದ್ದೇನೆ. ನಿಮ್ಮ ಕವನವು ನನಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಾಧಾನಸಿಂಧುವನ್ನು ಸಿಂಪಡಿಸಿದೆ. ಧನ್ಯವಾದಗಳು.

ಸಿಂಧು said...

ನಿಮ್ಮ ಅಕ್ಕರೆಗೆ ಮತ್ತು ಸ್ಪಂದನೆಗೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು ಕಾಕಾ.

ಸುಧೇಶ್ ಶೆಟ್ಟಿ said...

ಈಗಲೂ ಬ್ಲಾಗ್ ಅಪ್ಡೇಟ್ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದೀರಾ! ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಕವನ!